Öncelikle merhaba. Aslında bu sorunu yıllardır çekiyorum. birbirine saygısı olmayan bir çiftin çocukları olarak dünyaya geldim. annem küçüklükten bu yana bana hep kendi doğrularını dayattı. onun doğrularını kendime uygun bulmadığım zamanda hakaret üstüne hakaret etti. yetmedi fiziksel şiddetle de taçlandırdı bu yaptıklarını. babam da umursamaz davrandı bu konuda. zaten doğru dürüst evde de olmazdı. tabi her ne kadar bu fiziksel şiddet olayına son vermiş olsa da psikolojik olarak beni yıpratmaya devam ediyor. bana kendimi o kadar değersiz hissettiriyor ki bazen kendimi öldürmemek için nedenler sıralıyorum. ama Allah inancı her türlü zorluğa dayanma gücü veriyor. söylendiğinde çıldırdığım tüm sözleri kullanıyor bana karşı. ve ben de o anda sinir krizi geçiriyorum. aklım gidiyor tamamen. avazım çıktığı kadar bağırıyorum tüm evi dağıtıyorum. ben böyle yapınca da bu sefer akrabalarını arayıp onu ne kadar üzdüğümü söylüyor. yok sadece benim iyiliğimi istiyormuş da ben kötü bir insanmışım da içimde bir şeytan varmış gibi cümleler kuruyor bir de üstüne ağlıyor. ve inanır mısınız bunu bir tek bana yapıyor. başka kimseye değil. tek bir hatamda mesela elimden bir şey düştüğünde bir anda dünyanın en akılsız insanı oluyorum. ya da ağladığımda özürlü deli gibi kelimeler kullanıyor. sonra da iyiliğimi istemiş oluyor. daha neler neler ama bahsetmek istemiyorum.