20 yaşında yks ye hazırlanan bir öğrenciyim Orta okul ve ilkokulda cok başarılı bi ögrenciydim okul birincisiydim genelde liseyide iyi puanlı bir okul yazdım açıkcası ailem istediği için fen lisesine gittim kafamda belirli bir meslek yok gibi ama kan fobim ve hastane kokusunu sevmediğim için tıp oku baskısıyla çok karşılaştım iyiliğimi istiyorlar biliyodum ama moda tasarımını ve yabancı dili seviyorum başka bir şehirde okumak zorunda kaldım ama yurt hayatim cidden çok kötü geçti akran baskısına uğradım hocalarımız da çok zorbalık yapıyolardı ve okuldan sonra zorunlu kurslara giriyoduk mesela 6 da uyanıp okula gidiyodum kurslar 5 te bitiyodu sonra yemeğe gidiyorduk anca 6 da yemek yiyebiliyoduk sonra 7 de zorunlu etütlerimiz vardı artık ölü gibiydim okulumuz şehrin dışında dağdaydı resmen hiç bi aktivite yapamıyordum bizim okulda da ortam çok kötü cidden birinin ayağını kaydırıpta lincleyip eğlenelim kafasındaydı hepsi sessiz sakin birisi olmama rağmen sanırım hedef seçildim sanaldan bi ara birinden hoşlandım cidden ilk aşkı öyle yaşadım galiba ne acınası ama hoslandigim kisi gruptaki en yakin oldugum kisi ile cikmaya baslayinca çöktüm resmen bi ara herseyi bosverip derslerime odaklanmayi denedim saç stilimide değistirmiştim sinavlardan normalde oldugundan yüksek aldım pansiyondan çalıstığımı söyelmisler galiba ilk önce oda arkadaşlarım sonra sınıfta dışlandım üst sınıflarda dedikoduyu sevdikleri için üstüme geldiler söylemeyi unuttum ama o dönem en yakin arkadasimin eski sevgilisiyle samimi olduk aslinda kim yazsaydi bana hoslanirdim çünkü duygusal boşluktaydım etik olmadiginj bende biliyorum ama hoslanmis gibi hissettim birinin benle ilgilenmesi hoşuma gitti en yakın arkadsim anladı ama pek bisey demedi ve sanırım ki artik şuan emin oldum bilerek yazmış bana dalga geçmek için erkek pansiyonunda adım çıktı itiraflar çoğaldı ama kimse yüzüme söylemiyordu his mi desek ne bileyim belkide o zaman kafayı yedim depresyona girdim 2 haftada 16 kilo verdim bembeyaz olmustum o zamanlar kansizligim basladi pansiyon aileme haber verdi beni aldılar t gün evde kaldım zorla yemek yedirdiler ve devlet hastanesinde çocuk psikologuna gittim annem yanımdaydı diye ve psikolog hiç ilgilenmedi kitap tan etkilendim dedim sadece ve okul için rapor aldım anneme birinden hoslandigimi soyledigim dogal karsiladi vitamin degerlerimi ölçtüler annem bence farkindaydi ve dedi ki yağlarınin hepsini eridiginj söylediler sadece proteinlerim kalmıs öyle dedi bana yeni kıyafetler aldi eve gittik evdeki bes gunde bi aksam annem ile babami duydum bu kız insan olmuş dediler o zaman cidden dünyam başıma yıkılmıs gibi hissettim keşke ölseydim de kurtulsaydim mooduna girdim ablam eskiden pansiyondan agladıği icin almıslardi ama çok ylavarmama ragmen beni almadılar pansiyonda bazen onlari araken agladim bile anne yapamiyorum diye bana dediki arkadaslarina birseyler ismarla ablama konustum o uzuldu neden boyle yapisun ezdirme kendine dedi ama bi sure sonra beni arama senin yüzunden üniverste hayatım mahvoluyor dedi annemle ablami aramayi bıraktım bi süre zaten tuslu telefonu nereye biraksam kayboluyodu arkadaslarimlar yakinlasmak için herseyi denedim mutlu olmaya calistum ama salaktım neden mutsuz hayatimi anlattim ki korkularimi üstümde baski olarak kullandilar cidden yalan söylemiyorum felsefeci ile sınıf sanırım erkek pansiyonunda konusmuslar hep bana bakip psikolojik manipule ediyilardi ama nasil bunu size acıklarim bilemiyorum habire siniftada uyuyup yada sessizcene agliyordum 11 ve 12 de korona olmasaydi sanirim intihar girisimlerim basarıli olurdu 3 kere denedim aç kaldim birinde de okul bitiminde psikiyatriye gittim evde tavana bakiyodum sadece ne dudundugumu hatirlamiyorum bile annem zorla götürdü kendisi anlatti yanımdan gitmedide telefon bagimlisi pardon ekran bagimlisi bide sinav senesi fen lisesine gitti ama çalişmadi dedi doktor bana zedprox tu sanirim onu verdi yarim doz dedi ama günde bitane aldim annem babana demmi söyledi zaten babam iyi biri ama nasıl desem tüm evde olan şeyleri biz harici akrabalrimiza ve arkadaslarina anlatır biraz saf biri öyle ilaclari aldim 5 ay boyunca evden disari cikmadim bile zaten yeni bir sehre tasinmistik ilaclar mi iyi hissetirdi bilmiyorum ama mutlu oldugum bi zaman vardı ablam mezun olmustu ve cogu seyi ona anlatinca bisey demedi kendi sorunlarianida anlatti yakınlaştık sonraa bearabear psikiyatrisin yanina gittik kapida bekledi beni 1 ay sonra gittim dalginligin gecti diyip 6 kutudan fazla ayni ilaci yazdi bana o ara saçlarimi çok kısaltmistim ablamla koföre gittik bisey demedi bazenleri lezbiyensen ailemiz seni kabul etmez dedi ama şuan farkına vardım ki biseksüeldim habire red ettim degıl diye belki biseksuelsin desydi ne diyecegimi sasira bilirdim bilgisayardan yine arkadas edindim ama bi ara sebepsiz yere kavgalar ettik ailemle daha dogrusu ablamla deli fln deyince tekrar eski halime geri dondum nasil desem yine berbat haldeydim en son 30 tane ilacın hepsini içtim 2 gün boyunca olan seyleri pek animsamiyorum sanal arkadaslarimida biraktim ve dershaneye kaydoldum anneme karsi hala kinliydim o zamanlar babam ablam ben evdeydik zaten annem yazın memlekete gitti kardesleriyle babam cidden iyi biri para istesem ya da kitap alacam desem en iysisni alır kendine kıyafet almiyordu pek 7 kisilik bir aileyiz hep bize harcardi ama telefon bagimliligim konusunda hep kavga ederdik telefonumu oyla annem saklardi bi kere duvara attı kafamin tam kenarina ama dövmedi gitti sonra senden bi bok olmaz dedi yani hak verdim bende kendimden bisey beklemiyodum dershanede sanki lisede olan seyleri yasiycakmis gibi hissettim zorla çıktım olmaz diye çalisma salonuna kaydoldum sonra annem hakkimi helal etmem git kaydol dedi baska bitaneye gittim ordada kimse beni sevmedi baslarda dedlsre katildim dinledim ama arkamdan bi kere duydum bu kiz fen lsisesi fln diye baktim bisey yok dediler orda da dedikodumu yaptilar ve ben aptal oldugum icin yine birinden hoslandim ve red etmesi icin hemen dedim ama neden yaptim hic bilmiyorum sanirim lise ile ayni seyleri yasayacagimj hep dusundugum icin yine benzer seyler oldu ve rehberlik hocamiz babama psikolojisimi bozuk mu demis babam hayir dedi ama o lafi duyunca tekrar lisede yapamadim burdada yapamiycam diyip kafamın içi full dolu oldu demistim ya annem yüzunden gittim diye hic bi zaman anneme hayir diyemedim kucukkken yazin bana ceket alirdi kiloluyum diye hep benden utandigini sandim memleketimizde zaten herkes hor gorurdu beni ortaokul zamanida calisma sebebim hem dersleri sevmem hem de bana saygu duysunlar istedim en sonki intihar girisimim 1,5 sene önce şuan dershaneye gitmiyorum ama hala çalisiyorum gecmisle alakali ablam sende zorbaliga ugradin dediginden beri kafam yi e dolup tasiyor ders çalismak istiyorum ama dogru durust uyayamiyorum bile sanki böyle demesi tetikledi gibi bilemiyorum kafam bostu oncesinde yine doldu ve bu senede buna takilip 1 sene daha mezuna kalmak istemiyorum annemi 1,5 sen önce sanırım tüm kinlerimi bırakıp sevmeye basladim ailemi seviyorjm ama suan neden boyle oldu onlarin sucu diyip kendi aptalliğimı onlara yüklüyorum hayatta pek memnun olmasamda umutluyum yinede ölmek gibi bi düsunce gelmiyor 1 2 senedir çok sukur ama habire ya kendimi ya ailemi sucluyorum yinede bu basima gelenlerin benim aptalligim olduguna inaniyorum belki üniversteye gitsem yine ayni duygulari hisssederim ama böyle hissetmek artık istemiyorum özgüvenli ve kendini ifade edebilen herkes gibi konusup gülen birisi olmak istiyorum çok yazdığımı farkettim belkk cogu alakasiz olmus olabilir özür dilerim tekrardan aklima gelenleri yazmak istedim cevaplar misisniz bilmiyorum ama yardım ederseniz sevinirim belkide deliyimdir bilemiyorum ama ilaç kullanmak ya da hayatı kaçırmak istemiyorum kafanızı şisirdiysem kusura bakmayın tekrardan yazmasanizda caniniz sagolsun iyi günler